Wolgograd=Stalingrad, Kazachstan (de definitieve !!!!!)

Gelukkig hadden wij bij aankomst nog even een plons gedaan in de Wolga!! (klinkt goed hé) was wel erg fris! Maar de buiten temp. was 27 gr.Het weer bedacht zich die avond en nacht: het ging regenen en de ochtend daarop werd en bleef het nog geen 10 gr met een ijskoude wind, terwijl we die ochtend excursie hadden door Stalingrad: begraafplaatsen en herdenkingsmonumenten, want Wolgo/Stalingrad = oorlog, dood, vernietiging, verdriet en blijvende wonden. De stad is in WO II volledig vernietigd met meer dan een miljoen doden. Zeer indrukwekkende monumenten.

’s Middag met een gelukkig opgeknapt weer een boottochtje over de Wolga.

De dag daarna weer vroeg op om nog 440 km te rijden naar de meest zuidelijke Russische plaats van onze reis : Astrachan; dus de volgende ochtend vroeg op (05.45 uur) om de 45 km door Wolgograd zoveel mogelijk zonder file door te komen. Dit lukte heel aardig en reden nog meer zuidelijk door de steppe om ’s middags in Astrachan aan te komen. Dit ligt ong. op de hoogte van Zuid Frankrijk, maar had niet te temp. hiervan (net aan 10 gr. met een koude wind). Inmniddels zijn wij zo’n 1500 km ten zuiden van Moskou aangeland. In Astrachan moet je de keus maken : naar het westen richting Kaukasus, rechtdoor de Kaspische Zee in of naar het oosten richting Kazachstan, uiteraard wordt het Kazachstan , nu volgen wij de Zijderoute richting China. Na overnacht te hebben in Astrachan gingen we richting Russisch/Kazachstaanse grens. Ajax had die avond daarvoor gewonnen van Tott. Spurs wat met ontzag door de Russische en Kazachstaanse douane bekeken was. Dat geeft meteen een goed voorkomen als Nederlander. Vroeger was het " Johan Cruyff"". Nu is het: " van Persie ". Met allen in een goed humeur passeerden wij de grens in 2,5 uur. Meteen in Kazachstan is het andere koek, de wegen werden meteen erg, heel erg, vreselijk erg ! en soms stapvoets slalomden wij langs de kuilen, hobbels en andere obstakels

met een gemiddelde van misschien 20 km/u over de “snelweg”naar de slaapplek : “ins Blauen” vlakbij de Kaspische zee.

’s Ochtends een “plons”in de zee was erg moeilijk: de waterlijn liep tergend langzaam af (Ameland gevoel). Poedelen in het water is ook plonsen. De dagen daarna lang onderweg, af en toe wat betere weg, af en toe weer héél slecht; constant door de begroeide woestijn,

waar de kamelen en dromedarissen in het wild lopen (ook paarden/schapen), met een stormachtige wind (tegen) De temperatuur klom van 15 naar nu 30 graden en 16 % “vochtigheid”). Ook de 2e overnachting in Kazachstan “ins Blauen” bij een zoutmeer.

   Boodschappen gedaan in Atyray, vreselijk aardige en behulpzame mensen. Onderweg toeterden de automobilsten vaak als begroeting naar ons en zwaaiden, ’s avonds na het eten afwaswater opzetten : geen gas ?!!! nazoeken : crashsensor/drukregelaar: kaput!

Tja, maar daar hadden Oleg en Tsyren een (tijdelijke) oplossing voor. Het onderdeel wordt door het “hoofdburo”in Duitsland besteld en meegenomen door Kostya die ½ mei een reisleider vervangt. En verder weer op pad over een eindeloze weg ( 20 meter onder de zeespiegel)richting Oezbekistan, met op de kale plekken zandstormen over de weg (mistachterlicht aan !). De 3e overnachting ook "ins Blauen"met nog steeds een stormachtige wind.

 We rijden dus in oost, zuidoostelijke richting langs de Kaspische zee en zullen morgen de Kazachtaanse/Oezbekische grens passeren (hopen dat zij Ajax ook kennen)

groeten Marion en Hans (morgen weer vroeg op: 5.30)